THE DAY AFTER

Vandaag 1e Pinksterdag. Geweldig mooi weer Om 10 uur 25 fiets ik met mijn trouwste maatje Angelina richting Bonhof Mechanisatie. Dit is de uitvalsbasis van onze nieuwe Nederlandse Kampioen Tandemwielrennen richard bonhof. Samen met zijn piloot Patrick van gortel verraste zij gisteren vriend, een beetje, en vijand door de titel naar zich toe te trekken.
Om klokslag half elf arriveren wij. Richard heeft de tandem al klaar staan. Nog even wachten op trainingsmaat Ben van de Berg Jeths en de training kan beginnen. Vandaag een rustige duurtraining op het programma. Er wordt veel gesproken over de dag van gisteren. Vrijdagavond hadden Ben en ik nog even zijn tandem opgehaald bij sponsor Buitenhuis in Hoenderlo. Gekscherend tegen de monteur in de werkplaats nog even gezegd dat als Richard kampioen zou worden hij de bloemen wel zou komen brengen. en ja hoor, richard heeft zaterdag keurig de bloemen gebracht.
Amper twee jaar geleden ontmoete ik richard tijdens 1 van mijn tandemclinics bij revalidatie centrum Het LooErf te Apeldoorn. Hij was gelijk heel enthousiast. Samen een tandem geregeld, samen op zoek naar voorrijders, richard de weg gewezen op het vlak van sponsoring en de wijze waarop de trainingen aangepakt diende te worden. Richard maakte snel progressie en nu ineens het RoodWitBlauw om de schouders! Het kan verkeren.

Het was zaterdag een geslaagde dag in Eibergen. Zowel bij de categorie heren, als bij de categorie mixed, een behoorlijk deelnemersveld. Op het fraaie parcours met een lengte van 7,1 km werd stevig doorgereden. Er werd weinig aangevallen. Al snel in de wedstrijd ontstond er een kopgroep met 7 tandems. Daarop ook Patrick van Gortel/Richard Bonhof en Pascal Schoots met ondergetekende. Voor Pascal Schoots en mij kwam het goed uit dat er een straf tempo werd onderhouden. Weinig tempo wisselingen maakte het voor mij dragelijk om met 6 hechtingen in de knie toch goed mee te kunnen doen. Deze hechtingen waren het gevolg van een valpartij in de Ronde van Belgie een week eerder. Naar mate de koers zijn einde naderde ging ik wel steeds meer last krijgen van de knie. Met nog 10 km te gaan viel het tempo helemaal stil. Ik was bang dat er vanuit een te laag tempo aangevallen zou worden en vroeg Patrick en Richard of zij zich wilde opofferen. Zij voerde daarna het tempo langzaam op en bij de bel voor de laatste ronde voerden zij de kopgroep aan met Pascal en mij direct in het wiel op de 2e stek. In de eerst volgende bocht kneep Pascal keurig in de remmen en namen Patrick en Richard direct een kleine voorsprong. Wij wilde de andere teams dwingen het ontstane gat te dichte. Zij zagen Pascal en mij toch als het te kloppen team. Er werd nog even gevraagd of ik de titel maar zo wilde weggeven. Ik zij dat weggeven makkelijker te accepteren is dan dat de titel van je gestolen wordt zoals een jaar eerder. Uiteindelijk resulteerde dit in een te late reactie van de concurrenten. Patrick en Richard waren al te ver weggelopen van de groep om het voor de rest nog mogelijk te maken de achterstand te overbruggen. Een verrassende winnaar als resultaat en een 2e plek voor Pascal en mij door de sprint om het zilver vanuit een zetel te winnen.
Het brons ging naar Rob Koole en Arnold Polderman die tijdens de wedstrijd de sterkste indruk achter lieten. Maar bij wielrennen wint niet altijd de sterkste. En zoals het spreekwoord zegt: Als er 2 vechten om een been, gaat de derde er mee heen.
Bij de mixed categorie ging de zege naar het duo Bert Rijs/Areka Hassink, voor Marcel Lambrechts/Corazon Tinkelenberg en Elias van Groeningen/Judith Lambach.
Zie foto’s van de wedstrijd en podia.

Rond 13.45 uur sturen Ben en angelina de tandems weer de bebouwde kom van Twello binnen. De training zit er op. Zelfs een lekke band ban Ben en Richard kon onderweg de pret niet drukke. Het nagenieten van de vorige dag bleef dominant aanwezig en duurt wellicht nog even voort. Te lang stilstaan bij een succes is nooit goed. De volgende wedstrijd staat alweer voor de deur. Op zaterdag 5 juni is er een wedstrijd in het Belgische Zolder en dan zijn de meeste het NK al weer vergeten.
Bij thuiskomst is het even douchen en daarna nog even genieten van de restanten van het gebak van gisteren.

Jan Mulder

Verslag Richard Bonhof:

NK Tandem Eibergen zaterdag 29 mei 2004

Voor zaterdag 29 mei stond het NK te Eibergen op het programma welke ik dit
jaar voor het eerst zou rijden met mijn vaste piloot, Patrick van Gortel.
De tandem, piloot en stoker waren nog herstellende van een valpartij het
weekend ervoor in België tijdens de Ronde van België waarbij ook Jan
Mulder/Pascal Schoots en Alfred Stelleman/David Victoor betrokken waren.

De vrijdagavond voor het NK, was mijn tandem net weer geholpen aan de
opgelopen enrstige kneuzingen en schaafwonden. De monteurs Martijn en Johan,
van fietsspecialist Buitenhuis Hoenderloo waar ik mijn fiets in onderhoud
heb, hadden er alles aan gedaan om de fiets weer op de weg te krijgen.

Het NK betrof, net als vorig jaar, een omloop van 7 kilometer met een klein
stukje vals plat erin, liggend aan de rand van Eibergen.
In totaal ging het om 12 ronden, goed voor een afstand van 84 kilometer.
Aan het NK namen zo'n 22 tandems deel van diverse categorieën. Voor de heren
teams viel om 1 uur het startschot, de dames en mixed teams konden kort erna
starten en zij hadden 9 rondes voor de boeg.
Bij de heren ontstond al gauw een kopgroep van 7 tandems.
Al vrij vroeg werd door het duo Victoor/Stelleman gedemarreerd. Het peloton
ging hier niet achteraan waardoor binnen korte tijd een behoorlijk gat
ontstond. Na een aantal ronden werd het duo echter weer ingelopen door het
peloton
Vervolgens werd er nog enkele malen flink gedemarreerd door onder andere de
teams Polderman/Koole en Mulder/Schoots. Helaas voor hen liet het peloton
dit niet toe en gingen ze in de aanval met als gevolg dat de vluchtende
teams geen kans van ontsnappen kregen.
Vervolgens de bel voor de laatste ronde. Het merendeel van het peloton hield
team Mulder/Schoots goed in de gaten. Dit leidde ertoe dat Patrick en ik dan
ook langzaam konden wegrijden van het peloton en hier niks op uit werd
gedaan. Na verloop van tijd werd de voorsprong groter en kwam de eindstreep
steeds dichter bij. Dan dringt ineens tot je door dat je een kans hebt om
als eerste over de streep te komen. Van Patrick kreeg ik de laatste
kilometers dan ook diverse malen het bevel alles te geven en door te rijden,
stampen! Volgens mij zat hij ondertussen het stuurlint op te vreten want op
zo'n slotfase hadden we beiden niet gerekend.
Toch is het ons gelukt en kwamen we als eerste over de streep met een
voorsprong van 10 - 15 seconden op het peloton. In de sprint wisten Jan
Mulder en Pascal Schoots het duo Polderman/Koole te verslaan en hebben ze
wederom een schitterende prestatie neergezet.
En dan, je bent gefinished, je bent weer een beetje op adem en vervolgens
willen allerlei mensen je spreken, de krant, de regionale omroep, de
bestuurder van de volgwagen die zijn ogen niet kon geloven en zo nog een
paar. Voor Patrick waarschijnlijk niks bijzonders al die aandacht na zijn
vele overwinningen met Jan Mulder en solo in het verleden. Voor mij wel even
wennen. Normaal feliciteer je de winnaars, ga je douchen en weer naar huis.
Nu waren de rollen eens omgedraaid en stonden wij zomaar op het podium en in
de belangstelling en dan ook nog met de titel Nederlands Kampioen. Een titel
waar ik voorheen alleen maar van kon dromen maar door een geweldige
samenwerking met Patrick, Pascal en Jan was deze titel nu ineens voor ons.
Hoe dan ook, het rood-wit-blauwe shirt was dit maal voor ons en onze dag
niet meer kapot.

Eenmaal weer terug in Wilp nog even Buitenhuis Hoenderloo gebeld, zij waren
echter al op de hoogte van onze overwinning. Afgesproken was dat de bos
bloemen naar Martijn zou gaan als we met een overwinning thuis kwamen. Zo
gezegd, zo gedaan en daarom meteen in de auto gestapt en me even naar
Hoenderloo laten brengen om zo de bloemen te kunnen overhandigen voor de
geweldige service

Richard Bonhof.