Schoots en Mulder in actie op de wielerbaan van Alkmaar op 5 mei 2004
Droop's visie:
Jan Mulder na vormbehoud genomineerd en gekwalificeerd voor Athene.
Sportief gezien kan weinig Jan Mulder nog in de weg staan voor wat betreft zijn deelname aan de Paralympics in Athene komende september-maand. Met een degelijke 4.39,6 reden Mulder en Schoots zich ruim onder de limiet van 4.54 minuten welke door het NOC-NSF gesteld was om zich te kwalificeren voor de baanachtervolging in Athene. Ondanks een schouderblessure vanwege een val op Mallorca en waar een cortizon-spuit aan te pas moest komen om de pijn te dempen. Met precies 14 seconden onder de limiet en 14 seconden boven zijn met Straathof gevestigde wereldrecord in Sydney laat Tandem Mulder in het midden wat de sportieve mogelijkheden exact zijn. Tot nu toe maakt tandem Mulder een uitstekend seizoen door. Met overwinningen in Zuid- Afrika en diverse Rondes in het binnenland. Maar het is nog lang geen september en het is uiteraard de vraag hoe Mulder de rest van het wielerseizoen doorkomt. Met als eerste krachtmetingen de Ronde van Belgie en het NK in Eibergen. Bij goed herstel van de schouder van Jan zou er in Athene nog wel zo'n wonderlijke buitengewone prestatie van de renner uit Twello uit de bus kunnen rollen.
5 Mei 2004 beleefde Jan als een grote opluchting, de van buitenaf door het NOC opgelegde druk viel zichtbaar van zijn schouders. Relatief ging de rit van Jan van een leiendakje, maar ondertussen giste er veel in het huis van de renner. Ik zat er met mijn neus bovenop. Allereerst was daar het bericht dat Pierre Mathieu zijn functie bij het Nederlands Paralympisch Comite zou hebben opgezegd, wat lichte onrust zaaide. Vervolgens 'verloor' Mulder een klein ringetje wat ergens aan zijn stuur zat. Kort voor de start was het in elk geval allemaal moeilijk te peilen wat er in de renner om zou kunnen gaan'. Jeroen Straathof was er voor de nodige sportieve support. Er was een klein team vanuit de NEBAS aanwezig ter ondersteuning en controle van Mulder Schoots. Uiteraard was bondscoach on Mansvelders er met een zeer handige stopwatch.
Zelf had ik ook 2 commodores bij me als mede een zeer nauwkeurig horloge, ook bedoeld voor de tijdwaarneming. In overleg met onze chauffeur Henk en baanbeheerder Ton Kramer kreeg ik een nieuwe taak, die van het rondebord. Ton en Henk namen de tijdwaarneming op zich. Om vijf voor vier kreeg ik nog de splendid inval een bel voor de laatste ronde aan te laten rukken. Dit bleek achteraf een hele gelukkige greep. 3 ronden voor de finish keek Henk mij zeer zorgelijk aan.'' Ze redden het niet! Ze zitten al over de 3.30 en de klad zit er in''. Ik begon driftig te rekenen. 3 keer 16 of 3 keer 17= 51 seconden, ze zijn er al bijna Henk, ze halen het! Hou die bel klaar! Inderdaad ging het de laatste drie ronden gemiddeld iets langzamer, maar met een zeer acceptabele 4.36,6 finishten Mulder en Schoots vlak voor mijn neus.
Hoe komt 'deze persoon Mulder' toch aan zo'n uitzonderlijke conditie?
Een tipje van de sluier was mij 's morgens in de bus al opgelicht.
''Ten eerste stap ik gelijk uit bed al op de home trainer, vanmorgen
om 8.30 zat ik er ook al op, en dat is laat voor mijn doen!'', maar een
betere verklaring ligt naar mijn idee in de jeugd van Jan. Van jongsaf
aan heeft ie al een mentaliteit om specifiek en spelenderwijs op conditie
te trainen. ''Bij voeltbalvereniging Bennekom werd ik gecoached door
Jaap de Knegt, een voetbaltrainer, maar 1 die bijna nooit een training
met de bal deed. Ik moest met Gert Hulstein op de rug, een speler van
tegen de honderd kilo, rondjes om het veld lopen. Om aan te sterken,
omdat ie vond dat ik een te licht gewichtje was. Gert Hulstein, de legendarische
laatste man, die Bennekom met een verwoestend schot van VOOR de middenlijn
naar de hoofdklasse knalde!!'' . Misschien dat de aanpak van de Knegt
nu nog zijn vruchten afwerpt .
Van de kwalificatie koers van Pascal en Jan is een fotoreportage gemaakt door Mathilde du Sol en Hein Koops.
Victor Droop
(alternatief renner en promotor van cyclosportieve evenementen)