VERSLAG PARALYMPISCHE SPELEN 2004
19 september

Fotoverslag van fotograaf Hein Koops

Dag allemaal,

We hebben ZILVER !!!!!
Het is ons toch weer gelukt om een medaille te halen op een Paralympics
Na Goud in Atlanta 1996, Zilver in Sydney 2000, nu opnieuw Zilver hier in Athene
Ik ben ontzettend blij met dit reseltaat
Niet alleen voor mezelf, maar ook voor mijn vrouw Sylvia
Zij heeft al die jaren altijd acher me gestaan, me gesteund, en is altijd in me blijven geloven
Zeker het afgelopen jaar waren er genoeg momenten dat het wielrennen nog eens voor andere dingen moest.
Deze medaille is daarom ook zeker van haar!!!
Het waren hectische dagen afgelopen weekend.
Eerst de Openingsceremonie afgelopen vrijdag.
Jan en ik zijn daar niet heen gegaan, vanwege onze wedstrijd de dag erna.
Degenen die wel zijn gegaan waren onder de indruk van het spektakel.
Gisterenmiddag was voor ons de kwalificatie van de 4 km. achtervolging op de baan.
De Australische tandem moest al vrij vroeg rijden en reden gelijk een nieuw wereldrecord van 4.21 min.
Dit was 5 sec. sneller dan het `oude` Wereldrecord van 4.26 die Jan en Jeroen Straathof reden in Sydney 4 jaar geleden.
Wij moesten in de voorlaatste rit rijden tegen een Spaans tandem,
na een goede start kwam al vrij snel het verval in rondetijden.
Waar we begonnen met ronden van 15.5 sec. reden we op het eind ronden van 17.2 sec.
Ondanks dit verval konden we de schade toch redelijk beperkt houden en reden een tijd van 4.32 min.
Dit bleek achteraf de 2de tijd van iedereen en daardoor voldoende om door te gaan naar de volgende ronde
Deze was vanmorgen, waar wij tegen de tandem moesten rijden die de 7de tijd had gereden in de kwalificatie
We reden echt een Superrit! met een eindtijd van 4.27
Dit was 5 sec. sneller dan de tijd van gisteren en slechts 1 sec. langzamer dan de tijd van Jan en Jeroen in Sydney.
Onze tijd was voldoende voor een plaats in de finale
De Aussies reden wederom de snelste tijd met 4.26, maar wel op het gemak hoor,
je kon duidelijk zien dat ze krachten sparen voor de finale.
In de finale hebben we een `alles of niets` poging gedaan.
Aangezien de Aussies veruit de snelste zijn en wij dus niets hebben te verliezen, hebben we het verzet van 51 x 14 veranderd in 52 x 14
Dit is iets zwaarder, maar met dezelfde frequentie als in de eerdere ritten moeten we hun toch zeker wel tegenstand kunnen bieden.
Onze start was perfect, de eerste kilometer lagen we zelfs voor, maar toen kwam het verval.
Waar wij ronden reden van 17 sec., bleven hun een strak schema rijden met rondetijden van 16 sec.
Vlak voor de streep werden wij hierdoor bijgehaald en waren hun verzekerd van Goud.
Ondanks verlies in de finale zijn we erg blij met het behaalde Zilver.
Natuurlijk gingen we voor Goud, maar diep in ons hart waren we al blij met een medaille, ongeacht welke kleur
De druk bij ons lag erg hoog, vanwege de eerder behaalde resultaten.
Mijn familie was er ook, evenals de vrouw en zoon van Jan.
Zij waren allen uitzinnig van vreugde na de behaalde Zilveren medaille,
ik ben ook erg blij dat ze dit mooie moment met ons hebben kunnen delen.
Na de race werden we overvallen door pers en tv: BNN, NOS Journaal en verschillende Nederlandse dagbladen wilden allemaal een reactie van ons.
Na een aantal interviews en fotoshoots kwam er een persconferentie met de Internationale pers
Hierbij zat het voltallig podium met Goud voor Australie, Zilver voor ons en Brons voor Groot Brittanie
Het zo favoriete Spanje kwam met zelfs 3 tandems in het deelnemersveld niet verder dan de 4de plaats.
Nu even snel terug naar het dorp om wat te eten en te mailen
Vanavond eerst naar de Nederlandse ambassade en daarna naar het Holland House voor een grootse huldiging, morgen om 17.30 uur LIVE bij het programma `met 1 been in de finale` van BNN, gepresenteerd door Bettine Vriezekoop.
En natuurlijk naar de koningin, bij terugkomst in Nederland.
Voorlopig nog genieten van alle gebeurtenissen hier, morgen ga is met mijn familie op stap.
Daarna toch weer wat trainen, omdat ik reserve sta in de wegwedstrijd en de tijdrit.
Jan rijdt daar met Bart Boom, maar als er iets met Bart gebeurd moet ik wel kunnen invallen en dus moet ik wel mijn conditie onderhouden.
Ik wordt nu supporter, in plaats van sporter, maar moet wel beschikbaar blijven.
Naast fietsen gebeurd hier natuurlijk nog veel meer.
Door mijn wedstijden heb ik van de anderen niet veel mee gekregen de laatste dagen
Vandaag hebben de basketbal-dames verloren, net zoals de basketbal-heren gisteren
Ondanks onze glorie is het hier dus niet allemaal rozegeur en wodka lime

Groeten van Pascal en Jan

NOTABENE:
Kijk voor foto`s en meer informatie over de Zilveren race even op de site: www.sport.nl van het NOC NSF
Verslag



Meer verhalen op:

nu.nl
nos.nl
sportone.nl
leeuwardercourant.nl

Prachtige foto's op www.sportfotografie.nl


Artikel uit De Gelderlander van 20 september 2004:

Zilver wielrenner
Jan Mulder

ATHENE - De blinde wielrenner Jan Mulder heeft met piloot Pascal Schoots bij de Paralympics in Athene zondagochtend zilver gewonnen op de 4 kilometer individuele achtervolging voor tandems op de baan. Het was de eerste medaille voor Nederland op het evenement, dat vrijdag werd geopend. Het goud ging naar de Australiër Kieran Modra, brons was er voor de Brit Ian Sharpe.

Zilver voor wielrenner Jan Mulder
(ANP - Koen Suyk)

Jan Mulder (48) deed daarmee een stapje terug. Bij voorgaande Olympische Spelen won hij al drie keer goud. In Sydney deed hij dat nog met Jeroen Straathof. Modra had in Athene zaterdag al het van de Sydney Games stammende wereldrecord van Mulder aan flarden gereden. Mulder moest zaterdag, met de tweede tijd van de dag, al elf seconden op de Australiër toegeven. Bondscoach Mansvelders gaf na die rit al min of meer aan dat zilver waarschijnlijk het hoogst haalbare zou zijn. ,,Een gat van elf seconden maak je niet zo maar goed.'' Mulder, in de loop der jaren nu goed voor drie keer goud en drie keer zilver, zei het zo: ,,Vooraf zei mijn vrouw al: voor goud ben je te oud. Toch heb ik mezelf veel druk opgelegd en ook de buitenwereld had hoge verwachtingen. Iedereen dacht dat ik hier na mijn vorige successen ook wel even zou winnen. Maar zo simpel lag het niet.'' De nestor van het blindenwielrennen kondigde wel zijn afscheid aan. ,,Ik zie deze zilveren medaille als een mooie afsluiting van mijn baanloopbaan. Vergelijk het maar een beetje met de bronzen race van Bart Brentjens (mountainbike), een paar weken geleden in Athene. Dit was mijn laatste wedstrijd op de baan. Misschien ga ik op de weg nog wel een jaartje door.'' In de laatste wedstrijd gingen Mulder en Schoots hard van start. Na twee rondes hadden ze nog een kleine voorsprong op de Australiërs, maar die zetten dat snel recht. In de slotronde werden de Nederlanders ingehaald en was de wedstrijd afgelopen.


Artikel uit De Volkskrant van 20 september 2004:

Renner Mulder wint zilver bij Paralympics
Van onze verslaggever


AMSTERDAM - Hij is al jaren hét gezicht van de Nederlandse paralympische ploeg en maakte gisteren zijn faam van Mister Tandem opnieuw waar. Wielrenner Jan Mulder, 48 jaar inmiddels, veroverde op de tweede dag van de Paralympische Spelen, de eerste Nederlandse medaille.

De visueel gehandicapte Mulder verloor met zijn stuurman Pascal Schoots de finale op de 4 kilometer achtervolging van de Australiërs Modra en Crowe. Ze werden in de eindstrijd ingehaald door de kersverse wereldrecordhouders die zaterdag de beste tijd van Mulder en Schoots met vijf seconden hadden verpulverd.

Mulder, uit Twello, was titelverdediger in Athene. Vier jaar geleden werd hij in Sydney met ex-schaatser Jeroen Straathof als piloot paralympisch kampioen. Dat was toen Mulders derde goud in drie olympische toernooien.
Met Schoots won hij vier jaar geleden in Sydney ook al eens zilver, toen in de wegwedstrijd. Straathof hield ermee op na het succes in Australië en was vier weken geleden als olympisch deelnemer in Athene. Hij reed de ploegachtervolging op de baan.

Mulder begroette zijn eigen prestatie van gisteren met zijn bekende cynisme. 'Mijn vrouw zei: je bent te oud voor goud.' Hij vergeleek zich met Bart Brentjens, de 36-jarige moutainbiker die in Athene ook als oudste van het veld nog het podium bereikte.

Mulder: 'Ik won in Barcelona, maar dat is wel twaalf jaar geleden. Twaalf jaar, dat is lang hoor. Ik zie deze zilveren medaille als een mooie afsluiting van mijn baancarrière. Ik vergelijk het een beetje met de bronzen race van Brentjens. Dit was mijn laatste wielerwedstrijd op de baan. Misschien ga ik op de weg nog een jaartje door.'

Mulder was gespannen voor de race. 'Iedereen dacht dat ik na al mijn vorige successen hier ook wel weer even zou winnen.'Mulder leeft als een monnik voor zijn sport. Hij was vier jaar geleden aanstichter van een relletje toen hij tekeer ging over het volgens hem niet professionele gedrag van een aantal mede-paralympiërs.

De blinde wielrenner liet zich ontvallen dat hij enkele rokende en drinkende ploeggenoten (voetballers) niet als serieuze topsporters beschouwde. Chef de mission Cees Vervoorn kwam er aan te pas om het binnenbrandje te blussen en Mulder mocht voor straf de vlag niet dragen bij de sluitingsceremonie. Hij zei zijn kritiek opbouwend bedoeld te hebben. De voetballers hadden hun hegemonie uit handen gegeven en moesten over hun instelling nadenken.

Mulder lijdt aan de erfelijk overdraagbare oogziekte LOA en heeft minder dan tien procent zicht. De ziekte kwam pas aan het licht toen hij op 26-jarige leeftijd ten val kwam bij een wielercriterium in Amersfoort. 'Ik lag vierde in de eindsprint, keek achterom waar een maatje van mij zat, één handje aan het stuur, putje, op mijn bek', zo zei hij in een interview.

Met een stuk bot uit zijn heup werd het verbrijzelde sleutelbeen gerepareerd. 'Maar toen na vijf maanden het ijzerwerk eruit ging, merkte ik dat ik moeite had met lezen. Mijn oogzenuw bleek ontstoken te zijn. Ik heb daarna nooit meer solo op de fiets gezeten.'

Vijf jaar lang zat Mulder helemaal niet meer op de fiets. Hij deed aan zwemmen en hardlopen. Pas toen een vriend hem uitnodigde om op een tandem aan de triatlon van Rosmalen deel te nemen, begon het te kriebelen. Een nieuwe sportloopbaan lag in het verschiet.


Artikel uit het Algemeen Dagblad van 20 september 2004:

20-09-2004

Blinde wielrenner (48) neemt afscheid van de baan met medaille op achtervolging

Mulder nog jong genoeg voor zilver
Zijn vrouw had het 's ochtends nog tegen hem gezegd. ,,Jan, jij bent te oud voor goud.'' Een paar uur later won de 48-jarige Jan Mulder met zijn piloot Pascal Schoots zilver op de 4 kilometer achtervolging. De eerste medaille voor Nederland op de Paralympics in Athene.

Vier jaar geleden in Sydney was de slechtziende baanrenner, die toen zijn tandem deelde met Jeroen Straathof, de sterkste op dit onderdeel. Dit keer moesten hij en Schoots het afleggen tegen de Australiërs Kieran Modra en Robert Crowe, die zaterdag in de kwalificaties het wereldrecord van Mulder verpulverden. Liefst vijf seconden sneller waren ze dan de toptijd van de Nederlander.

De gouden Australiërs hoorden pas donderdag tijdens een trainingskamp in Italië dat ze in Athene mochten starten. Eerst moest voor de hoogste rechterlijke instanties in Australië een conflict met een ander tandemteam worden uitgevochten over het startbewijs voor de Paralympics.

Van teleurstelling over het zilver was geen sprake bij Mulder en Schoots, die al negen jaar samenwerken. ,,De halve finale was voor ons eigenlijk al een finale'', vond Mulder na afloop. Om zich te kwalificeren voor de race om het goud, moesten de twee in de halve eindstrijd tegen de Spanjaarden Gonzalez en Suarez drie seconden sneller rijden dan ze samen ooit hadden gedaan.

In de finale kwamen de Nederlanders er echter niet meer aan te pas. Ze namen vlak na de start nog wel een kleine voorsprong, maar konden die slechts een paar ronden vasthouden. Een eindtijd kregen Mulder en Schoots niet, aangezien ze vlak voor de finish nog werden ingehaald door het ijzersterke duo uit Down Under.

,,Natuurlijk, het doel is altijd goud. Maar ik zou hier tevreden zijn geweest met elke kleur'', vond Schoots. De laatste jaren is de concurrentie op dit onderdeel in rap tempo toegenomen. ,,Met de tijd die we in 1996 in Atlanta reden (de twee wonnen daar goud op dit onderdeel, red.), zouden we ons nu niet eens hebben gekwalificeerd'', analyseerde de 30-jarige wielrenner.

Met het zilver in Athene neemt Jan Mulder definitief afscheid van het wielrennen op de baan. ,,In 2000 had ik al beloofd dit nooit meer te doen, maar een jaar later zat ik alweer op de fiets.'' Ditmaal is het Mulder echter menens. Vanaf zaterdag rijdt hij met Schoots alleen nog op de weg. Beiden doen mee aan een combinatieklassement van de wegwedstrijd en de tijdrit.

,,Belachelijk, dat ze die twee onderdelen hier combineren'', mopperde Mulder gisteren. ,,Als ik zaterdag lek rijd, hoef ik maandag niet eens meer te starten. Moet je voorstellen dat ze dat bij de Olympische Spelen ook hadden gedaan. Dan had Leontien van Moorsel na haar val helemaal geen goud meer kunnen winnen!''


Verschenen in SP!TS op maandag 20 september 2004.

Paralympisch zilver wielrenner Mulder

ATHENE - De blinde wielrenner Jan Mulder heeft met piloot Pascal Schoots bij de Paralympics in Athene gisterochtend zilver gewonnen op de 4 kilometer individuele achtervolging voor tandems op de baan. Het was de eerste medaille voor Nederland op het evenement, dat vrijdag werd geopend. Het goud ging naar de Australiër Kieran Modra, brons was er voor de Brit Ian Sharpe.

Jan Mulder (48) deed daarmee een stapje terug. Bij voorgaande Olympische Spelen won hij al drie keer goud. In Sydney deed hij dat nog met Jeroen Straathof.

Modra had in Athene zaterdag al het van de Sydney Games stammende wereldrecord van Mulder aan flarden gereden. Mulder moest zaterdag, met de tweede tijd van de dag, al elf seconden op de Australiër toegeven. Bondscoach Mansvelders gaf na die rit al min of meer aan dat zilver waarschijnlijk het hoogst haalbare zou zijn. "Een gat van elf seconden maak je niet zo maar goed."

Mulder, in de loop der jaren nu goed voor drie keer goud en drie keer zilver, zei het zo: "Vooraf zei mijn vrouw al: voor goud ben je te oud. Toch heb ik mezelf veel druk opgelegd en ook de buitenwereld had hoge verwachtingen. Iedereen dacht dat ik hier na mijn vorige successen ook wel even zou winnen. Maar zo simpel lag het niet."

De nestor van het blindenwielrennen kondigde wel zijn afscheid aan. "Ik zie deze zilveren medaille als een mooie afsluiting van mijn baanloopbaan. Vergelijk het maar een beetje met de bronzen race van Bart Brentjens (mountainbike), een paar weken geleden in Athene. Dit was mijn laatste wedstrijd op de baan. Misschien ga ik op de weg nog wel een jaartje door."

In de laatste wedstrijd gingen Mulder en Schoots hard van start. Na twee rondes hadden ze nog een kleine voorsprong op de Australiërs, maar die zetten dat snel recht. In de slotronde werden de Nederlanders ingehaald en was de wedstrijd afgelopen.

(ANP



Zilver voor Mulder en Schoots
ATHENE, maandag
De eerste paralympische medaille voor Nederland is binnen.

In een bijna volledig uitverkocht Velodrome won de blinde tandemwielrenner Jan Mulder gisteren samen met zijn piloot Pascal Schoots zilver.
In de finale van de vier kilometer achtervolging op de baan moest het Nederlands duo zijn meerdere erkennen in de Australiërs Kieran Modra en Robert Crowe. Zij versloegen het oranjekoppel in 4.23 minuten. Het brons was voor Groot-Brittannië.
Mulder en Schoots waren dolblij met hun tweede plaats. Zo bleek zaterdag al dat de Australiërs eigenlijk niet te kloppen waren. Tijdens de kwalificaties verpulverden zij het oude wereldrecord, dat Jan Mulder in Sydney reed met Jeroen Straathof, met maar liefst vijf seconden.
"Dit was het hoogste wat hier voor ons te halen viel", verklaarde de 48-jarige wielrenner na afloop. "We zijn dus zeer tevreden. Ons doel was om in ieder geval onder de 4.30 minuten te rijden. Dat is gelukt."

Afscheid
Het Nederlandse duo zette in de strijd om een plaats in de finale gisterenmorgen een tijd van 4.27 minuten neer. Net boven Mulders persoonlijke record. De blinde wielrenner, die na Athene afscheid neemt van de Paralympics, is inmiddels goed voor drie gouden en drie zilveren paralympische medailles. Later deze Spelen komt hij opnieuw in actie in de wegwedstrijd en de tijdrit.

Jan Mulder is te oud voor goud
door Sven Remijnsen

20 SEPTEMBER 2004 - ATHENE - Zijn vrouw wist van tevoren al dat zilver het hoogst haalbare was. ‘Ik ben te oud voor goud, vindt ze.‘ Baanwielrenner Jan Mulder (48) kon gistermiddag op de Paralympische Spelen niet voor een laatste stunt zorgen. Met zijn tandempartner Pascal Schoots verloor de Twellonaar de finale van de achtervolging. Meteen daarop kondigde hij het einde van zijn baanloopbaan aan.

Net voor ze de volle vier kilometer hadden voltooid, werden Mulder en Schoots nog ingehaald door Kieran Modra en Robert Crowe. De Australiërs hadden daags daarvoor in de kwalificatie het wereldrecord verpulverd dat sinds de Spelen van Sydney 2000 in handen was van Mulder en zijn toenmalige koppelgenoot Jeroen Straathof. Modra en Crowe waren vijf seconden sneller: 4:21.451. In de eindstrijd kwamen ze tot 4:23.874, wederom een wereldtijd.

Voor Mulder was de eerste Nederlandse medaille van deze Paralympics zijn zesde plak, na goud en zilver in Barcelona, goud in Atlanta en goud en zilver in Sydney. De slechtziende hardrijder komt nog in actie in de wegrace en de tijdrit en wil er nog een jaartje op de weg aan vastplakken, daarna is het echt over en sluiten. Of? Zijn vrouw Angelina: ‘Nee, nee, nee. Jan mag over vier jaar best naar Peking, maar niet als wielrenner.‘

Hun leven zal na Athene anders zijn. Hoe gedreven hij ook is, Jan Mulder beseft dat hij te oud wordt om nog topprestaties te kunnen leveren op de baan. Zijn vrouw verwacht dat hij de rest van zijn leven besteedt aan aftrainen. ‘ Jan zonder fiets, het is onmogelijk. Hij heeft geen andere hobby, het is zijn uitlaatklep. Alleen als hij op de fiets zit, merkt hij niets van zijn beperking.‘

Pascal Schoots (30) sloot in het volgepakte velodrome eveneens een toptijdperk af. Met Mulder pakte de ‘piloot‘ uit Tiel in 1996 goud en in 2000 zilver. ‘Ik ben nu zestien jaar wielrenner, de helft daarvan heb ik doorgebracht op de tandem met Jan. Voor brons hadden we al getekend, die kleur hadden we nog niet. Maar het werd zelfs zilver.‘

Mulder en Schoots reden in de halve finale de tweede tijd: 4:27.984. De Australiërs doken daar een seconde onder en plaatsten zich als snelsten voor de finale. Hun overmacht was overweldigend. Mulder: ‘Ze finishten demonstratief met de handen op het stuur. Wij moesten ongelooflijk diep gaan in de halve finale. In de finale begonnen wij iets sneller, maar na vijf ronden voelde ik de benen al vollopen. We schakelden een tandje bij. Daarmee stapten we af van ons geloof van de hoge trapfrequentie. Toen was het al bekeken.‘

Modra en Crowe vierden hun titel in tranen. Pas donderdagavond hoorden ze dat ze mochten starten in Athene. De twee waren verwikkeld in een maandenlang conflict met het Australisch paralympisch comité, dat een ander koppel wilde uitzenden. Het leidde tot vijf rechtszaken. Robert Crowe: ‘We hebben de gok genomen en zijn naar Griekenland vertrokken. ‘Jullie mogen toch meedoen‘, kregen we daar te horen. ‘Hartelijk dank, we zullen een gouden medaille voor jullie meenemen‘, was onze reactie. Het is een mirakel.‘

Copyright © 2004 De Stentor - alle rechten voorbehouden


Bron: De Stad Tiel 22/09/2004 - Pagina 16 (http://epaper.stadtiel.nl/epaperarchive/2004/09-22/epaperlight/258059.htm)

Zilveren plak voor Mulder en Schoots

ATHENE -
Pascal Schoots uit Tiel heeft samen met de slechtziende Jan Mulder uit Twello zilver gewonnen tijdens de Paralympics in Athene. Het tweetal kreeg zondag in de finale van de achtervolging klop van het Australische tandemduo Kieran Modra en Robert Crowe.

De Australiërs maakten in de voorronde meteen indruk door een wereldrecord te rijden. "Ze waren met een tijd van 4.21 maar liefst vijf seconden sneller dan het wereldrecord dat Jan vier jaar geleden met Jeroen Straathof in Sydney reed", vertelt Schoots. "Op dat moment wisten we eigenlijk al dat het goud onbereikbaar was."

Mulder en Schoots hoopten in de finale nog op een stunt, maar de Australiërs bleken uiteindelijk te sterk. "We zijn in de finale met een zwaarder verzet gestart en hoopten dat we hetzelfde traptempo konden aanhouden. Dat lukte in het begin ook wel, maar op een gegeven moment liepen de benen vol."

Ook Mulder, tijdens eerdere Spelen al goed voor drie keer goud (in Atlanta samen met Schoots) en twee keer zilver, was zeer tevreden met de tweede plaats.

"We waren in de halve finale maar één seconde langzamer dan de tijd die ik vier jaar geleden met Straathof in de finale in Sydney neerzette", vertelt Mulder. "Inmiddels ben ik weer vier jaar ouder en Pascal heeft veel minder tijd om te trainen dan Jeroen die destijds profschaatser was. Het zilver was echt het maximaal haalbare. Een superresultaat."

Voor zowel Mulder als Schoots waren dit de laatste Paralympics.